Yazmak! Ne zor bir uğraştır ve nasıl bir emek ister, sanırım sadece yazanlar bilir. Oysa okumak ne kadar kolay ve ne kadar keyifli bir eylemdir. Yazıların uçsuz bucaksız okyanusunda bir fındık kabuğu gibi salman okuyucu kâh dingin sularda gezinir kâh azgın dalgaların sırtında. Kayıksa okuyucu, ummandır yazar. Açar koynunu tüm engin maviliğiyle kucaklamak için hepimizi.
Hele yazarlığının yanında bir de rehberlik varsa, yalnız deniz değil gök de olur insan. Taşa can veren sadece yontucu mudur sanırsınız? Tarih yazan kahramanları ete kemiğe bürüyen yalnızca aktörler midir? Bir hayali yansıtmak, geçmişi bugünün gerçekliğinden sıyırıp yıllar öncesinin tüm görkemiyle yeniden yaşatabilmek sadece sinema endüstrisine ait bir beceri midir? Dünü bugüne bağlamak, bugünü geleceğe taşımak yalnızca beyin fırtınası birlikteliklerinin mantık, öngörü ve hayal becerileri midir? Bir rehber yıllar süren tek kişilik oyununda tüm bu becerileri sahneler her seferinde ayrı yorumla. Malzeme bellidir, kurallar yerleşiktir, sahne ve dekor aynıdır, ama o yalnız insan her oyununda izleyicilerine yeni bir dünya yaratmak zorundadır. Bazen varolanın görünür gerçekliğinin perdesini sıyırabilmek ve asıl gerçekliğini sergilemek, bazen o gerçekliği düşsel bir dünyada yeniden kurgulamak zorundadır. Neye, ne zaman ve nasıl bakılması gerektiğidir asıl sorun...

---